Καλυμμένος ενεργειακός «βαμπιρισμός» στις προσωπικές σχέσεις

                        Καλυμμένος ενεργειακός «βαμπιρισμός» στις                                                  προσωπικές σχέσεις         

         Το προσωπικό ενεργειακό πεδίο μέσα σε μια σχέση συχνά παρεμβάλλεται από μια καλυμμένη κατάσταση αναζήτησης ενέργειας. Η κοινωνία αυτό το κρύβει πίσω από το θέμα «συζυγικά καθήκοντα». Αυτό γίνεται όταν κομμάτια του ενός συντρόφου ή και των δύο έμειναν κενά από αγάπη, στην παιδική ηλικία. Δεν γέμισαν το κενό οι γονείς και ως ενήλικας τώρα ζήτα από το σύντροφο αυτό που δεν πήρε μικρός, με την δικαιολογία ότι έτσι πρέπει να γίνει , «έτσι είναι η συντροφικότητα» και αυτό στηρίζεται και προωθείται από το σύστημα. Έτσι οι σχέσεις οδηγούνται συχνά στη γυναικεία ψυχρότητα και αντρική αδιαφορία. Τότε στη σχέση απομένουν μόνο τα «συζυγικά καθήκοντα». Αν υπάρχει σεξουαλική ζωή , είναι καθαρά ζωική και βάρβαρη.

Στην ουσία, όταν συμβαίνει αυτή η «απορρόφηση ενέργειας», ο ένας απαιτεί από τον άλλο, υποσυνείδητα,  να παίξει το ρόλο του γονέα , ώστε να πάρει την αγάπη που δεν είχε ποτέ. Η ενεργειακή «τρύπα» όμως δεν γεμίζει ποτέ με αυτό τον τρόπο, παρά μόνο επιφανειακά και παροδικά. Σε αυτή την περίπτωση οι άντρες απαιτούν να τους περιποιείται η γυναίκα τους, με τον τρόπο που θα το έκανε μια μητέρα και οι γυναίκες να τις φροντίζει ο άντρας τους , με τον τρόπο που θα το έκανε ένας πατέρας.

Όταν γίνεται αυτό σαν εξαναγκασμός , είναι στην ουσία παραβίαση στης Asteya, «κλέψιμο ενέργειας». Αν το άτομο δεν είναι έτοιμο να δώσει , αν δεν είναι γεμάτο εκείνη τη στιγμή, τότε αναγκάζεται να αφήσει το σύντροφο του να πάρει από το «ενεργειακό του υστέρημα». Αυτό γίνεται ασυνείδητα αλλά και συνειδητά (ο ένας δίνει στον άλλο αυτό που θέλει για να «έχει την ησυχία του»).

Το ενεργειακό υστέρημα είναι η ενέργεια που αποθηκεύεται στα κύτταρα για διάφορες χρήσεις, όταν δεν μπορεί το μυαλό να δώσει εντολή να κυλήσει ενέργεια από τα αραιά πεδία, γιατί δυσλειτουργεί. Τότε το σώμα γίνεται αυτόνομο και ελευθερώνει αυτή την αποθηκευμένη ενέργεια για να καλύψει τα επείγοντα κενά που υπάρχουν στο σώμα του, μέχρι το μυαλό να διορθώσει τη βλάβη.

Το άτομο που «κλέβει» ενέργεια , πολύ δύσκολα ισορροπεί στη ζωή του , αφού ζει συνεχώς «με δανεικά». Συχνά η αλυσίδα αυτή συνεχίζεται, αφού ελκύει και ο ίδιος άτομα τα ίδια με εκείνον, που με τη σειρά τους, του κλέβουν την δική του ενέργεια (αν η πηγή- σύντροφος δεν είναι παρών για να θρέψει και να κλείσει της ενεργειακές τρύπες του προσωρινά σταματώντας και αποκόπτοντας άλλους για να τον χειραγωγήσουν). Δηλαδή γίνεται μια συνεχόμενη ανταλλαγή του ρόλου θύμα-θύτης και το άτομο πολύ δύσκολα βρίσκει ηρεμία και ικανοποίηση μέσα του, αφού βρίσκεται σε συνεχή εσωτερική πάλη σε σχέση με τον τρόπο που έχει επικοινωνήσει στο παρελθόν ή που θα επικοινωνήσει στο μέλλον.

Το άτομο που επιτρέπει να πάρουν από το «ενεργειακό του υστέρημα»: Οπωσδήποτε έχει τα δικά του κενά που δεν γέμισε από τους δικούς του γονείς και επιβάλλεται να καλύψει. Η ανάγκη να «δίνω χωρίς να παίρνω» είναι παράλληλη με την ανάγκη να «παίρνω χωρίς να δίνω». Αν ανεξέλεγκτα και παθητικά αφήνει κάποιος το σύντροφο του να παίρνει, αυτό δημιουργεί έναν άρρωστο προγραμματισμό στη σχέση που δεν έχει σχέση με αγάπη ή συντροφικότητα. Δημιουργεί μια ανισόρροπη ανταλλαγή : σου δίνω για να κρατήσω τη σχέση και παίρνεις για να κρατηθείς στη ζωή. Απλά και οι δυο συνεχίζουν να το κάνουν αυτό σαν εθισμό πια, για να περάσουν τη δεδομένη στιγμή της φουρτούνας, για μην χρειαστεί να δουν κατά πρόσωπο την αλήθεια τους. Έτσι να μην μπουν σε καμιά διαδικασία αλλαγής. Βόλεμα. Φυσικά, αυτός που επιτρέπει να του πάρει ο σύντροφος του ενέργεια, την παίρνει πίσω με κάποιον άλλο υποσυνείδητο τρόπο. Ίσως μέσω ύλης, χρόνου, ή το πιο συνήθεις στην εποχή  μας , βάζοντας τρίτο άτομο στη σχέση. Έτσι καλύπτουν ενεργειακά τα δικά τους κενά επιφανειακά πάντοτε.

Για την παραπάνω κατάσταση έχουν και οι δύο ισότιμο ποσοστό ευθύνης. Όπως αναφέραμε και στην αρχή , οδηγεί σταδιακά αλλά με ακρίβεια στην γυναικεία ψυχρότητα και αντρική αδιαφορία  και αφήνει το ζευγάρι στεγνό από ζωτικότητα και δημιουργία. Η αγάπη ανταλλάσσεται μόνο όταν ξεχειλίζει από την κάθε οντότητα ξεχωριστά. Μέχρι να έρθει εκείνη η στιγμή, ότι δίνεται με τους τρόπους που αναφέραμε πιο πάνω, δεν θα θεραπεύσει ούτε θα ανυψώσει κανέναν από τους δυο. Φυσικά όταν το άτομο δεν μπει σε εσωτερική αυτογνωσία, δεν πρόκειται να κλείσει τους «απορροφητήρες του», ούτε να θεραπευτεί, ούτε να κατανοήσει τη ζωή.

Τέτοιου είδους σχέσεις μπλοκάρουν και σταματούν και τους δυο εμπλεκόμενους από την ανάπτυξη της ψυχής τους και χτίζουν ταυτόχρονα αρνητικές ίνες κάρματος μεταξύ τους. Στη περίπτωση της ανοδικής εξέλιξης, αυτός που επιτρέπει να του πάρουν έχει περισσότερες  πιθανότητες για βαθύτερη επίγνωση, ενώ αυτός που κλέβει οι πιθανότητες για επίγνωση περιορίζονται στο ελάχιστο. Καλό είναι μόλις αποκτήσουν την επίγνωση ότι έχουν τέτοιου είδους σχέση, να κάνουν τα πάντα να αλλάξουν αυτή την πορεία. Ο καθένας πρώτα με τον εαυτό του και μετά μαζί. Ακόμα και όταν ο ένας από τους δυο σταματήσει να συμμετέχει σε αυτό το παιγνίδι, τότε θα δημιουργηθεί αναταραχή και σειρά συγκρούσεων, αλλά κάποια στιγμή τις περισσότερες περιπτώσεις, θα αρχίσουν να ωριμάζουν μέσα από την κατανόηση του εαυτού τους σαν ομάδα πια. Αν δουν ότι δεν τα καταφέρνουν ούτε και εδώ το καλύτερο είναι να αφήσουν ειρηνικά τη σχέση να διαλυθεί.

Η αγάπη που δίνεται από το «ενεργειακό υστέρημα» δεν επιστρέφεται ποτέ από το σύμπαν και αναπληρώνεται με πολύ αργούς ρυθμούς στην μοναχικότητα . Παρεμβάλλονται οι εσωτερικές ισορροπίες και των δύο, αφού ενώνονται με έναν εξαναγκασμό. Ο εξαναγκασμός αυτός οδηγεί σε διάσπαση της ενέργειας γύρω τους , και καταλήγει σε σύγκρουση , για να εκτονωθεί , αλλιώς θα προκαλέσει ψυχοσωματικά σε αυτούς ή σε άτομα που εξαρτώνται από αυτούς (παιδιά). Παρεμβάλουν δηλαδή, όλους τους κοντινούς ενεργειακούς συνδέσμους τους. Γίνεται παραβίαση της Asteya και ahimsa.

Η αγάπη δίνεται μόνο όταν ξεχειλίζει το άτομο από αυτή και όχι όταν κάποιος «λιμοκτονεί». Είναι σαν μια επιπλέον ευχαρίστηση όταν γίνεται, και όχι μια ανάγκη για επιβίωση. Τα άτομα πρέπει πρώτα να έχουν τη δική τους ενέργεια σε ισορροπία και μετά  μπαίνουν στη διαδικασία να την ανταλλάξουν μεταξύ τους. Η αγάπη όταν ξεχειλίζει, τα γεμίζει όλα γύρω της, τότε μόνο θεραπεύει, εξελίσσει , αναβαθμίζει , μετασχηματίζει και αγγίζει το Θεό.

Αθανάσιος Παναγή