Αποκρυφισμός & Μυστικισμός: οι δύο «αντίθετες» πνευματικές μέθοδοι. Μπορούν να συνδυαστούν;

Αποκρυφισμός & Μυστικισμός: οι δύο «αντίθετες» πνευματικές μέθοδοι. Μπορούν να συνδυαστούν;

Αποκρυφισμός και μυστικισμός είναι δύο μέθοδοι επίτευξης γνώσης και πνευματικής εξέλιξης. Το καθένα χρησιμοποιείται από πολλά συστήματα, διαφορετικές κουλτούρες και πολιτισμούς.

Στον αποκρυφισμό , ο εξασκούμενος αποκτά γνώση από την Γη προς στον Ουρανό, από το κατώτερο στο ανώτερο.

Στον Μυστικισμό ο εξασκούμενος αποκτά γνώση από τον ουρανό προς τη γη. 

Όλα τα συστήματα που ασχολούνται με σωματικές ή νοητικές κινήσεις συντονισμένες με αναπνοή, ορίζονται αποκρυφισμός. Όλα τα συστήματα που ασχολούνται με τεχνικές διαλογισμού μέσα και έξω από το σώμα ορίζονται μυστικισμός. Μόνο η λάμα  κατάφεραν να ενώσουν και τα δυο, για αυτό έχουν τα μεγαλύτερα ποσοστά εξέλιξης της ψυχής από όλες τις κουλτούρες και πολιτισμούς.

Σήμερα βρίσκουμε σε παλιά βιβλία θεοσοφιστών – πρωτεργατών, να συστήνουν την αποφυγή τεχνικών που χρησιμοποιούν την μέθοδο Αποκρυφισμού. Στις ανατολικές χώρες από την άλλη, μέχρι σήμερα, αποτρέπουν τους εξασκούμενους να αγγίξουν την καθαρή Μυστικιστική Θεοσοφία. Οι αποκρυφιστές δεν δέχονται τους μυστικιστές για το λόγο ότι δεν έχουν αποδείξεις για αυτά που λένε ή βιώνουν, αφού είναι στα αυλα πεδία μόνο. Οι μυστικιστές δεν δέχονται τον αποκρυφισμό για το λόγο ότι τον βλέπουν σα κάτι πολύ ασήμαντο για να ασχοληθούν.

Σε αυτό το άρθρο, επιδιώκουμε να βάλουμε ένα τέρμα σε αυτή τη βεντέτα αιώνων και λέμε ξανά ότι χρειάζονται και οι δύο μέθοδοι για να έχει ισορροπία ο μελετητής στην πορεία της εξέλιξης του και να αποφευχθούν παγίδες και χάσιμο χρόνου. Τα αρνητικά της μίας μεθόδου καλύπτονται από την άλλη μέθοδο και αντίστροφα.

Αποκρυφισμός:

Ο Αποκρυφιστής ψάχνει μέσα από τα βαριά πεδία, να βρει αποδείξεις, για να υιοθετήσει την θεωρία του μέσα από την πράξη και την εξακρίβωση.

 Ο Αποκρυφιστής ψάχνει από την ήδη υπάρχοντα γνώση που δημιούργησαν προκάτοχοι του ή πρόγονοι του. Χρειάζεται να πείσει το κατώτερο του ότι η θεωρία δουλεύει, ελέγχοντας ξανά και ξανά μέσω της υλικής, λογικής πράξης ακόμα και μέσω του διαλογισμού. Γίνεται μια συνεχής έρευνα για το τι είναι αληθινό, για να το υιοθετήσει. Έτσι ,αυτό που δέχεται ως αληθινό, είναι ότι είναι το κοντινότερο στο υλικό.

Είναι πάντα σχολαστικός, προσεκτικός, επανεξετάζοντας, με έρευνα ,με αποδείξεις και με την λογική του, τι θα υιοθετήσει ώστε να αποφύγει το λάθος. Αυτή η συνεχής δράση, αφήνει ένα ανήσυχο μυαλό, που αναζητά αποδεικτικά στοιχεία και η απόδειξη διαλύει- επικαλύπτει την πίστη προς τον Δημιουργό. Αν υπάρξει κάποιο διάλειμμά-σιωπή στην έρευνα του, το εσώτερο του επαναστατεί και ψάχνει πάλι αποτελέσματα – αποδείξεις για να ηρεμήσει το εγώ του, ότι είναι σε σωστό δρόμο. Είναι εντάξει στον Αποκρυφισμό να είναι έτσι. Σε αυτό στηρίζεται η επιστήμη σήμερα, οι ανακαλύψεις, η τεχνολογία, σε όλους τους τομείς της ανθρωπότητας. Είναι η αρχή, η ρίζα της έρευνας, αλλά όχι η μόνιμη στάση εξάσκησης, όσο αφορά της εξέλιξη της ψυχής.

Οι Αποκρυφιστικές μέθοδοι πνευματικής ανάπτυξης φέρνουν τον άνθρωπο πιο κοντά στο μέσα του. Μαζεύουν τα σκόρπια κομμάτια μέσα στο υλικό / αιθερικό σώμα, σαν να αποκόπτουν τις πολύ βαριές αρνητικές ενώσεις με τον εξωτερικό κόσμο, για να συγκεντρωθεί στην αρετή της επίγνωσης. Κάνει το σώμα να εξωτερικέψει και να συγυρίσει όλες του τις βαριές δονήσεις, έτσι που να μπορεί να καθαρίσει από τις προσκολλήσεις και να αποκοπεί από τις ενώσεις που δεν έχουν τάση προς την ζωή. Η επίγνωση κάνει τον Αποκρυφιστή να σταθεί στα δικά του πόδια, ώστε να μπορεί να παρατηρήσει τον εαυτό του μέσα από την κατάσταση δράσης – αντίδρασης. Έτσι μπαίνει στην γραμμή της ηθικής υπόστασης, και του δίνει το έναυσμά να αλλάξει τις βαριές συνήθειες του. Έχει την όμορφη τάση να αναμεταδίδει ότι καλό και αληθινό κάνει ,προσθέτοντας την προσωπική εμπειρία του μέσα στη γνώση του. Κάνει το ρόλο του δορυφόρου συνεχώς στη ζωή του, μοιράζοντας τις αλήθειες που έρχονται στο δρόμο του. 

Ο Αποκρυφιστής μαθαίνει να εμπιστεύεται τις αποδείξεις της τριτοδιαστατικής του ουσίας. Ψάχνει συνεχώς απαντήσεις στον υλικό κόσμο (Google!). Καθοδηγεί ο ίδιος την ενέργεια του στο σώμα. Έτσι τελειοποιεί το φυσικό, συναισθηματικό και κατώτερο νοητικό του σώμα, αλλά δεν μπορεί να πάει παραπάνω. Αυτό γίνεται γιατί δημιουργείται μια συνήθεια καθοδήγησης των ενεργειών μέσα του, που τον κάνουν να αδυνατεί να αφεθεί στις ανώτερες διαστάσεις. Έτσι κτίζει το κάστρο των επιγνώσεων του με το κατώτερο εγώ, γύρω από την ψυχή, αλλά όχι μέσα της. Οι πέντε του αισθήσεις οξύνονται, αδυνατεί όμως να ενεργεί στο ανώτερο νοητικό σώμα, γιατί από εκεί και πάνω χρειάζεται η επέμβαση και μύηση απευθείας από τα φωτεινά όντα της λευκής ιεραρχίας. Αν δεν γίνει αυτό, ο αποκρυφιστής συχνά γίνεται εύκολος στόχος χαμηλών οντοτήτων που χειραγωγούν την ενέργειας του. Ένα πάρα πολύ μικρό ποσοστό ξεπερνά αυτή τη παγίδα και φωτίζεται.

Ο Αποκρυφισμός μαθαίνει τους μελετητές του μέσα από αποδείξεις, μέχρι να αποκατασταθεί η πίστη στον Θεό – Σύμπαν. Είναι η βάση που επιβάλλεται να έχουν όλοι οι αναζητητές της αλήθειας σε οποιοδήποτε τομέα μελετούν. Από εκεί μπορεί να σπάσει το πρόγραμμα αναζήτησης αποδείξεων και να επεκτείνει το τρόπο του, με τη μέθοδο του μυστικισμού.

Μυστικισμός:

Ο Μυστικιστής βρίσκεται στο άλλο άκρο. Δεν ψάχνει να βρει αποδείξεις αλλά τις δημιουργεί ο ίδιος ,αφού υιοθέτησε προηγουμένως το μάθημα. Δεν μπορεί να δει με τα μάτια των αποδείξεων αλλά με τα μάτια της καρδιάς του. Συνειδητοποιεί το θέμα του πριν το καταλάβει. Η κατανόηση για αυτόν είναι κάτι που τον ακολουθεί και όχι κάτι που ηγείται της κάθε έρευνας του. Δεν μπορεί ο μυστικιστής να δεχθεί την απόδειξη του αποκρυφισμού γιατί ποτέ δεν καλύπτει τις απαιτήσεις του. Στόχος του είναι να πάρει την εξέλιξη του όλου, ακόμα λίγο ποιο πέρα.  Βλέπει πάντα πέρα από την επιφάνεια των καταστάσεων, όπου βρίσκει την αλήθεια του, για να επεκτείνει την υπάρχουσα γνώση από τους προκάτοχους του. Ο μυστικιστής ζει στον αιθέρα του δικού του άυλου κόσμου που απλά τον συνδέει, με την ύλη. Μετά από την σύνδεση μπορεί να φανούν και τα αποτελέσματα – αποδείξεις αλλά μπορεί και όχι. Δεν νοιάζεται για αυτά φυσικά, φτάνει που έγιναν στα άυλα πεδία και είναι ευχαριστημένος που ικανοποίησε το Θεό ή οτιδήποτε άλλο διαλέγει να υπηρετεί. Συνδέεται και απλά κινείται και πράττει μέσα από αυτή την σύνδεση του. Δεν νοιάζεται για τις επιπτώσεις στην προσωπικότητα του αλλά μόνο για την ολοκλήρωση του έργου του- πρώτα στα αιθερικά πεδία.

Από την άλλη όμως δυσκολεύεται πάρα πολύ να πατά τα πόδια του γερά στη Γη. Η αίσθηση που τον καταβάλει συχνά είναι ότι δεν τον χωράει το σώμα του, δεν τον χωράει η κοινωνία. Μπορεί να έχει την ικανότητα να βλέπει πίσω από τις σκέψεις αλλά για τον εαυτό του, αδυνατεί και αδιαφορεί να δει τις προσωπικές του διαθλάσεις ενόρασης με την ύλη. Δυσκολεύεται να έχει ζωή με τους συνανθρώπους του, επειδή συχνά πάει αντίθετα με την μάζα. Δημιουργεί από το τίποτα και κατεβάζει ιδιόρρυθμα κομμάτια του πάζλ, για κάθε κατάσταση ή θέμα που ασχολείται.

 Ο μυστικιστής δυσκολεύεται να εργαστεί μέσα στο ίδιο του το σώμα, αντίθετα με τον αποκρυφιστή που το κάνει αυτό πολύ καλά. Συνεχώς επιλέγει την παλλόμενη αλλαγή της αλήθειας, παρά την σταθερή αλήθεια των πρακτικών αποτελεσμάτων, όπως ο Αποκρυφιστής. Διαλέγει τον δρόμο του πάντα με την διαισθητική του ικανότητα και όχι με την λογική. Με τη ζωή που επιλέγει ,συχνά μειώνει τον σεβασμό του για το υλικό του σώμα, έτσι εύκολα χάνει την ισορροπία και αρρωσταίνει.

Ο Μυστικιστής αρχίζει  τη βασική εργασία του από το νοητικό σώμα και πάνω και σπάνια ασχολείται με τα πιο κάτω. Αποτέλεσμα, όλα τα αγριόχορτα στην προσωπικότητα του να ενισχυθούν και να μεγαλώσουν μαζί με το άνοιγμα της ψυχής του. Άρα  η ακαλλιέργητη προσωπικότητα προς το πνεύμα, μένει να πολεμά συνεχώς τη ψυχή  και να της αλλάζει συχνά δρόμο. Αν ο μυστικιστής αποκτήσει πλήρη πειθαρχεία στις καθημερινές ασκήσεις διαλογισμού, τότε μπορεί να κρατήσει την ενεργειακή ισορροπία και άνοδο. Όμως η πειθαρχεία είναι δύσκολη για το μυστικιστή γιατί έμαθε να αφήνεται, αντίθετα με τον αποκρυφιστή που έχει την πειθαρχία ως το δυνατό του εργαλείο.   

        

Λόγω του ότι οι δύο αυτές τάσεις είναι τόσο αντίθετες και δημιουργούν αντίθετους νοητικούς προγραμματισμούς, μέχρι τώρα έχουν υιοθετηθεί χωριστά και ελάχιστες φορές μαζί.

Για την πλήρη πνευματική εξέλιξη της ψυχής όμως, χρειάζεται ο μελετητής να εφαρμόσει και τις δύο μεθόδους. Οι ενσαρκωμένοι δάσκαλοι, για να μπορέσουν να βιώσουν και να μεταδώσουν την αλήθεια επιβάλλετε να ενώνουν και τις δύο μεθόδους. Δεν έχει σημασία από πια μέθοδο άρχισε πρώτα, αλλά η ολοκλήρωση γίνεται μέσα από τους δυο δρόμους εξέλιξης.

Ο Αποκρυφισμός κάνει τα άτομα να κλειστούν στον υλικό κόσμο των πέντε αισθήσεων στην τρίτη διάσταση. Ο Μυστικισμός ανυψώνει γρήγορα το άτομο χωρίς να καθαρίσει το υλικό, νευρικό αιθερικό σώμα άρα καταλήγει να μην μπορεί να δει καθαρά, αφού καθηλώνεται η όραση του από το τεράστιο κατώτερο εγώ του. Πως μπορούν όμως να συνδυαστούν και τα δύο; Την περισσότερη ευθύνη γι αυτό ,την έχει ο δάσκαλος και όχι οι τεχνικές. Όπως κτίζουμε τα κτίρια και στην ταράτσα αφήνουμε σίδερα να εξέχουν από τις κολώνες του σκελετού για να δεθεί ο νέος σκελετός με τον παλιό, σε τυχών επέκταση του χτιρίου, ακριβώς και με τον ίδιο τρόπο, κάθε δάσκαλος θα πρέπει να αφήσει στους μαθητές του, μια ανοικτή πόρτα προς την αντίθετη μεθοδική φιλοσοφία από αυτή που υποστηρίζει και διδάσκει ο ίδιος. Έτσι, όταν ο μαθητής είναι έτοιμος, ο ίδιος ο δάσκαλος, να του εισηγηθεί και να του δείξει τον δρόμο της ανοδικής εκπαίδευσης του και άνοιγμα της ψυχής του ακόμα και αν φύγει από κοντά του.

            Από το 2006 και μετά η κρυσταλλική ενέργεια του ήλιου έχει επιταχύνει την κίνηση της ενέργειας της Γης. Τα πράγματα κινούνται με πολύ πιο γρήγορο ρυθμό σε αντίθεση με την προηγούμενη χιλιετία. Νέες γνώσεις αφέθηκαν στον πλανήτη από την ανώτερη λευκή ιεραρχία, μέσα από την κουλτούρα που ακολουθεί κάθε πολιτισμός. Οι παλιές γνώσεις είναι ώρα να συγχωνευτούν με τις νέες γνώσεις και να αναβαθμιστούν για γρηγορότερα αποτελέσματα πνευματικής εξέλιξης μέσα από πλήρη ασφάλεια, κατανόηση και αγάπη, χωρίς προσωπικά οφέλη τα οποία ανταποκρίνονται μόνο στο κατώτερο εγώ. Να μην ξεχνάμε ότι βρισκόμαστε στον πλανήτη της δεύτερης ακτίνας (αγάπη/ σοφία). Το σημαντικότερο μάθημα σε αυτό το σύμπαν, είναι να πιστέψουμε χωρίς απόδειξη (μυστικισμός) για να φτάσουμε το Θεό κρατώντας φυσικά τα πόδια μας στη γη(αποκρυφισμός).

Αθανάσιος Παναγή

Ενεργειακή Ροπή των Μάντρας

Ενεργειακή Ροπή των Μάντρας

Τα μάντρας είναι επικλήσεις προς το θειο για να μας ανοίξει την πόρτα, ή απλά να ανοίξει η δική μας πόρτα και να απελευθερώσει το νου στην απεραντοσύνη του Θείου. Μπορεί να είναι μια λέξη ή ένας ήχος χωρίς λογική σημασία. Φωνήεντα και σύμφωνα γράμματα που επιβάλλεται να τα λέμε τραγουδιστά σε επέκταση των γραμμάτων στη διάρκεια μιας εκπνοής σα ψαλμός και μετά πάλι από την αρχή. Ας το ορίσουμε ότι τα μάντρας είναι ο λόγος του θεού ή ακόμα καλύτερα το όνομα του θεού. Ακόμα και η νότες του πενταγράμμου είναι μάντρας και μπορούν χρησιμοποιηθούν στο καθαρισμό των τσάκρας και της αύρας γενικά. Μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε σε κάθε γλώσσα αλλά η ποιο αποδοτική είναι τα σανσκριτικά που δεν έχουμε καμιά λογική κατανόηση και δεν τα χρησιμοποιούμε κάθε μέρα. Έτσι η λογική δεν θα έχει λόγο να τα απορρίψει αφού δεν τα καταλαβαίνει. Υπάρχει όμως και η άλλη εκδοχή που αν δεν ξέρει το άτομο τη σημαίνουν τα λόγια του μάντρα. Δυσκολεύεται να τα υιοθετήσει σαν αλήθεια του, άρα δεν μπορούν να λειτουργήσουν πάνω του όσο και να εξασκείται. Για αυτά τα άτομα είναι καλύτερα να επαναλαμβάνουν μάντρα στη μητρική τους γλώσσα.

Ας πούμε ότι τα μάντρας είναι το κλειδί που χρησιμοποιούμε για να ανοίξουμε τη πόρτα του χτιρίου του θεού για να μπούμε μέσα. Πρώτα είναι ένας θόρυβος της κλειδαριάς, μετά η πόρτα που ανοίγει, μετά δεν χρειαζόμαστε το κλειδί και το βάζουμε κάπου δίπλα σε ένα τραπεζάκι.  Έτσι κάνουμε συνήθως με τα κλειδιά.  Το ίδιο θα πούμε και με τα Μάντρας που χωρίζονται σε τρία στάδια ανάπτυξης όπως αναφέρονται στο βιβλίο του Γιάννη Πίττη για τα τσάκρα.

1)Αρχικά επαναλαμβάνονται λεχτικά και δυνατά για λίγα λεπτά μέχρι να βρούμε τη σωστή χροιά και δόνηση που αντηχεί μέσα μας.

2)Μετά ψιθυριστά ίσα που να νιώθουμε τη δόνηση στο σώμα καθώς αρχίζει να εστιάζετε η ενέργεια στο κέντρο.

 3)Στη συνέχεια εσωτερικά χωρίς  καμία φωνή. Το λέμε με τη σκέψη. Στη ουσία το οραματιζόμαστε. Μέχρι το σημείου να χαθούν οι λέξεις και να κρατηθεί η ουσία του θεϊκού φωτός στη συνείδηση μας, όπως και αν το λαμβάνουμε αυτό.

Κάθε μάντρα έχει μια λειτουργία και επικαλείται μια φωτεινή οντότητα σε μορφή. Αντιπρόσωπο του ενός δημιουργού χωρίς όνομα που αρκούμαστε στο όνομα Θεός. Χρησιμοποιούμε το μάντρα-κλειδί για να ανοίξουμε την πόρτα σε ένα δωμάτιο-σε μια διάσταση όπου μπορούμε να έρθουμε σε επαφή με τη φωτεινή οντότητα. Στη συνέχεια η επανάληψη του μάντρα μας βοηθά να συντονιστούμε με το φως της οντότητας ώστε να αρχίσει να εργάζεται πάνω μας μεταλλάσσοντας και φωτίζοντας το εσώτερο μας.

Στην ανατολή έχουν μακρά παράδοση με τα μάντρα. Τραγουδούν τα μάντρα και υμνούν το πνεύμα-θεό περιγράφοντας τη μορφή του. Σαν να προσπαθούν να υλοποιήσουν τη μορφή του κομμάτι-κομμάτι. Να δημιουργήσουν δηλαδή ένα αστρικό σώμα σαν προτζέκτορας μέσα από το τρίτο τους μάτι στο μέτωπο και μετά το φωτεινό ον να στείλει μια ακτίνα από το φως του σαν ψυχική ουσία για να γεμίσει αυτό το σώμα και να αρχίσει να εργάζεται μαζί μας καθώς θα αποκτήσει τη δική του ανεξάρτητη βούληση. Ένα φωτεινό ον δεν έρχεται ολόκληρη η οντότητα του όταν το καλέσουμε. Ας πάρουμε τους αναληφθέντες διδάσκαλους για παράδειγμα. Όταν είχαν ζωή στη γη  σε σώμα κατάφεραν να φωτιστούν και να φτάσουν να μοιάσουν στο ανώτερο τους αρχέτυπο αντικατοπτρισμό του δημιουργού. Ενωθήκαν δηλαδή με την ουσία του αιθερικού ήλιου και τα πολλαπλά σώματα του. Ο ήλιος λειτουργεί στέλλοντας ακτίνες παντού ολόγυρα του. Έτσι και ένα φωτεινό ον λειτουργεί με τον ίδιο τρόπο. Στέλλει μια αχτίνα του από τον δικό του ήλιο που είναι κομμάτι της φωτεινότητας του δημιουργού για να γεμίσει τη μορφή που δημιουργήσαμε προς τιμήν του για να επικοινωνήσει μαζί μας. Περά αυτού, τα μάντρα δημιουργούν μια ταπεινή στάση και καθήλωση του κατώτερου εαυτού μας και παράδοση μας στη φωτεινή θεότητα. Μια δοξασία στη μορφή παρακαλώντας την να μας πάρει κάτω από το φως του θεού δημιουργού. Να μας ευλογήσει και να μας δείξει το δρόμο της ταπεινότητας και της δυνάμεις της αγάπης.

 Στη πορεία της εξάσκησης η μορφή θα γίνει γεωμετρικά φωτεινά σχήματα και ακόμα ποιο περά με πολύ περισσότερη εξάσκηση απλά θα είναι σφαίρες φωτός που θα αναγνωρίζεται η ουσία της προέλευσης τους. Όταν ο εξασκημένος φτάσει σε αυτό το τελευταίο μέρος έχει ήδη εξασκηθεί για χρόνια ολόκληρα εξαγνίζοντας το πέμπτο ελαφρύ σώμα του μετουσιώνοντας της χαμηλές ροές ρευστών ενεργειών του εγώ του. Τότε το σχέδιο του σύμπαντος για τη δικήν του ψυχή προς την ολότητα είναι ήδη μπροστά του. Το σύμπαν θα τον χρησιμοποιήσει για να σπείρει τη σοφία γνώσης στο πλανήτη. Είναι πια μυημένος και διδάσκαλος της αγάπης-φωτός.