ΠΛΑΝΕΜΕΝΗ ΣΥΓΧΥΣΗ

ΠΛΑΝΕΜΕΝΗ ΣΥΓΧYΣΗ

Υπάρχει σύγχυση, τι πραγματικά είναι η σύγχυση.

Τι πραγματικά συμβαίνει όταν διακατέχεστε από σύγχυση, όταν δεν γνωρίζετε τι σας συμβαίνει; Συμβαίνει για κάποιο λόγο η σύγχυση. Το σύμπαν καθοδηγεί αυτή την σύγχυση. Είναι η στιγμή αυτή όπου ο θεός αποκόπτει όλες τις ενώσεις που έχετε μαζί του και σας αφήνει μόνους και αβοήθητους στην έρημο των συναισθημάτων σας. Είναι λόγω της μεγάλης βαριεστιμάρας ή άρνησης από την οποία διακατέχεστε που επέρχεται αυτή η σύγχυση γιατί ενώ έχετε όλα τα εργαλεία και τη γνώση για να τα βάλετε σε εφαρμογή, για να δουλέψετε μαζί τους, αρνείστε να το πράξετε γιατί νομίζετε ότι ξέρετε τα πάντα. Χρειάζεται να φτάσετε στο σημείο να μην ξέρετε τίποτα για να μάθετε την σοφία του σύμπαντος. Ωσότου σας κυριαρχεί η αυταπάτη ότι ξέρετε κάτι, η σοφία δεν εισχωρεί μέσα σας γιατί υπάρχει ο εγωισμός ότι ξέρετε κάτι που μπλοκάρει τη ροή. Όπως ο Σωκράτης έλεγε ‘ένα ξέρω ότι τίποτα δεν ξέρω’.

Είναι αυτή την στιγμή που χρειάζεται ο αναζητητής να αποδεχτεί ότι τίποτα δεν ξέρει .Είναι η στιγμή που χρειάζεται να υποτάξει τον εγωισμό του έτσι ώστε να ακολουθήσει την καρδιά του. Άρα την στιγμή που λέτε ξέρω και υπάρχετε με αυτήν την μονοδιάστατη αλήθεια, το σύμπαν προκαλεί την σύγχυση έτσι ώστε να αναγκαστείτε να μείνετε μόνοι σας για να έρθετε σε επαφή με τον εαυτό σας. Δεν είναι ανάγκη να αποκοπείτε από τα κοινά καθημερινά σας, αλλά απλά να στραφείτε μέσα σας για τις απαντήσεις και όχι να ψάξετε βοήθεια από τρίτα άτομα. Αν κάνετε κάτι τέτοιο το χάσατε. Πρέπει να παραμείνετε μακριά ακόμα και από δασκάλους. και καθήκον τους να σας σπρώξουν σε αυτόν τον δρόμο της απομόνωσης. Χρειάζεται να κάνετε όπως ακριβώς έπραξε ο Ιησούς, όπου πήγε στην έρημο για  να μείνει μόνος με τον εαυτό του, για να καθαρίσει, για να δώσει τις προσωπικές του μάχες, έτσι ώστε να μπορέσει να φέρει εις πέρας το συμβόλαιο για το οποίο ήρθε στη γη. Τον δρόμο αυτό έπρεπε να τον περάσει από μόνος του. Έτσι και εσείς. Η σύγχυση είναι μία προσωπική μάχη την οποία απαιτείται ο καθένας σας να την περάσει από μόνος του. Επιβάλλεται όμως να μείνετε μόνοι για να μπορέσετε να σπάσετε τα όρια σας, να σπάσετε τα γυαλιά, τα τσόφλια που περιβάλλουν την καρδιά σας, για να ανοίξει η καρδιά σας ακόμα περισσότερο.

Η σύγχυση μπορεί να συμβεί για δύο λόγους:

1.    1)Όταν το σύμπαν σας ετοιμάζει για το επόμενο στάδιο, για να ανοίξει ακόμα περισσότερο η καρδιά σας.

Για να σας έχει φέρει το σύμπαν ως εδώ, σημαίνει ότι έχετε όλα τα εργαλεία και τη γνώση για να πάτε στο επόμενο στάδιο αλλά δεν τα έχετε βάλει ακόμα σε πλήρη δράση. Επιβάλλεται λοιπόν, να τα βάλετε όλα κάτω και να αποφασίσετε με την καρδιά σας ποιο είναι το επόμενο βήμα που πρέπει να κάνετε, με πλήρη εμπιστοσύνη, ότι ο θεός είναι μαζί σας έστω και αν δεν τον βιώνετε κοντά σας. Είναι εκεί που χρειάζεται να δείξετε εμπιστοσύνη. Είναι εκεί που σπάζουν τα γυαλιά, τα τσόφλια που περιβάλλουν την καρδιά σας και η καρδιά σας ανοίγει περισσότερο. Είναι εκεί που συνειδητοποιείτε ότι τίποτα και κανένας δεν σας σταματά γιατί έχετε όλη την δύναμη του σύμπαντος μέσα σας. Είναι εκεί που έρχεστε σε επαφή με την απέραντη δύναμη που έχετε μέσα σας και ότι τίποτα δεν σας φοβίζει ποια. Μπορείτε τότε να περάσετε μέσω της ύλης για να εξελιχθείτε ακόμα περισσότερο.

2.    2)Όταν έχετε όλα τα εργαλεία και τη γνώση για να εξελιχθείτε αλλά τα χρησιμοποιείτε για ατομικούς σκοπούς, για την ύλη.

Χρησιμοποιείτε τα εργαλεία και τη γνώση με λάθος τρόπο και συνεχώς τα κάνετε θάλασσα. Το σύμπαν σας δίνει τα εργαλεία αυτά για να εξελιχθείτε αλλά εσείς τα χρησιμοποιείτε με τέτοιο τρόπο όπου σπάζετε συνεχώς την αβλάβεια, την δική σας και άλλων ανθρώπων, εξασκείτε θέατρα ελέγχου, βάζετε άλλους ανθρώπους σε δύσκολη θέση. Είναι σαν και ο θεός αγανακτεί μαζί σας και θέλει να σας παραδειγματίσει. Η σύγχυση τότε προκαλείται εσκεμμένα και πολλές φορές ανορθόδοξα. Ο θεός σας αποκόπτει από την ένωση σας και σας αφήνει στην έρημο των συναισθημάτων σας για να έρθετε σε επαφή με τον εαυτό σας και να ταπεινωθείτε, να μετανοήσετε και να κάνετε στροφή. Να ξεκινήσετε να χρησιμοποιείτε τα εργαλεία και τη γνώση για να υπηρετείτε και όχι για ατομικούς σκοπούς.

Και στις δυο περιπτώσεις  ο δημιουργός καλεί τον αναζητητή να επιβιώσει στην έρημο των συναισθημάτων του μόνος του. Να κρατήσει την ενέργεια μέσα του ώστε να πάρει την ευθύνη να μπορεί να ψηλαφήσει τον εαυτό του μέσω της καρδιάς για την αναζήτηση της επίγνωσης και μετουσίωσης των λανθασμένων κινήτρων του. Σε αυτό το σημείο είναι μοιραίο λάθος να ψάξει κάποιον διευκολυντή για να του παραδώσει την ενέργεια του και την ευθύνη του έτσι αυτός να του φέρει, αυτό που νομίζει ότι έχει χάσει. Επιβάλλεται να περάσει μόνος του, ο αναζητητής αυτή τη σύγχυσή. Δηλαδή τον απέκοψε από αυτόν και ο αναζητητής ψάχνει μικρά παραθυράκια να υποκλέψει τη δύναμη του αντί να αναλάβει την ευθύνη. Αυτό είναι το δικό του μάθημα και αν το δώσει σε αλλον (διευκολυντή) απλά θα συνεχιστεί μόνιμα αυτή η σύγχυση. Δεν θα έχει καταλάβει τίποτα αφού θα αρνείται να πάρει την ευθύνη πρώτα των λαθών του και μετά της ζωής του, για να εργαστεί με τον εαυτό του. Έτσι ζητά από αλλον να εργαστεί για αυτόν. Χαμένος χρόνος που θα συνεχίσει να κάνει κύκλους στα ίδια και στα ίδια τρέφοντας τα λανθασμένα κίνητρα του.

Είναι σαν κάποιος που παρανόμησε και τον ψάχνει η αστυνομία για να τον συλλάβει. Αντί να πάρει την ευθύνη των πράξεων του και να παραδοθεί στην αστυνομία- σύγχυση, ψάχνει κάποιον να τον μπλέξει, να του φορτώσει τις ευθύνες του, που για τον άλλο στην ουσία είναι σκουπίδια και να συνεχίσει αυτός να κάνει τα ίδια. Αυτό γίνετε συνήθως με γονείς και παιδιά. Οι γονείς παίρνουν τις ευθύνες των παιδιών τους και δεν τους αφήνουν να ζήσουν να κάνουν τα λάθη τους και να βγουν μόνοι τους από μέσα. Είναι εντάξει αυτό μέχρι ενός σημείου φυσικά, όταν είναι ανήλικα τα παιδιά. Αλλά μετά οι γονείς χρειάζεται να αφήσουν τα παιδιά να πάρουν το τιμόνι τις ζωής τους. Ακόμα περισσότερο συμβαίνει στα ζευγάρια που φορτώνεται ο ένας στον άλλον. Κανένας από τους δυο δεν εξελίσσεται με αυτό το πρότυπο. Μάλιστα αντί να καθαρίσουν, κτίζουν περισσότερο αρνητικό κάρμα μεταξύ τους και αντί να εξεληκτούν βουλιάζουν και οι δυο. Αυτό δυστυχώς το αποκαλούν συντροφικότητα.

Το αποτέλεσμα  λοιπόν, είναι ότι όταν επέρχεται η σύγχυση στον αναζητητή, ο αναζητητής χρειάζεται να κάνει μόνο ένα πράγμα. Να μείνει μόνος του όσο καιρό χρειαστεί χωρίς να λάβει άλλες γνώσεις, μέχρι να βρει την άκρη, τι του συμβαίνει, μέσα από την απλή καθημερινή συνειδητή ζωή. Τότε μόνο θα τον δει και ο θεός σοβαρά και θα ανοίξει την αγκαλιά του πάλι. Οτιδήποτε άλλο είναι χάσιμο χρόνο και βασικά φόβος της ευθύνης.

Κάθε σύγχυση είναι ένα καμπανάκη που χτυπά μέσα στο κεφάλι του αναζητητή, έτσι ώστε να ξεκινήσει να ψάχνει για την καρδιά του και να προσεύχεται ώρες, μέρες, βδομάδες και μήνες ατέλειωτους μέχρι να του ανοίξει η πόρτα πάλι και να γεμίσει με την αγάπη του Θεού όλη την ύπαρξη του.

Αθανάσιος Παναγή