ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ
ΕΠΙΔΡΑΣΗ-ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΚΑΙ ΣΗΝΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ
Η εμπιστοσύνη ανήκει στον
εαυτό μας. Είναι από μέσα μας που πηγάζει.
Ο αντίχτυπος έξω από εμάς της μη εμπιστοσύνη μετατρέπεται σε απλή
αποδοχή όταν διορθώσουμε το σπασμένο κομμάτι μέσα μας.
<<Μέχρι τώρα μάθαμε με την
δράση-αντίδραση, τον νόμο του κάρματος. Ότι γίνεται ή ότι κάνουμε υπάρχει μια
φυσική αντίδραση στην δική μας δράση και σε κάθε δράση στο σύμπαν. Αυτή είναι η
τριτοδιαστατική υπόσταση, την οποία τώρα έχουμε την επιλογή να την αλλάξουμε. Η
οποία αντίδραση επιστρέφει στην πηγή που παράχθηκε η δράση. Τώρα δράση και επίδραση
πως συμβαίνουν στο κόσμο μας; Κάθε μας δράση έχει μια επίδραση στο κέντρο που
κατευθύνεται η συγκεκριμένη δράση. Έτσι πηγάζει ένα αποτέλεσμα που παράγει την αντίδραση
που επιστρέφει στην πηγή που παράχθηκε η δράση. Σε αυτό δεν μπορούμε να κάνουμε
τίποτα να το αποφύγουμε εκτός από το να ρυθμίσουμε τη δράση με επίγνωση, αλλιώς
απλά συμβαίνει. Να δεχτούμε ότι δεν μπορούμε να έχουμε έλεγχο στο τι μας
συμβαίνει, στο ποια αντίδραση θα επιστρέψει σε μας.
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε για να έχουμε την
καλύτερη επιστροφή αντίδρασης στον πυρήνα, είναι να έχουμε επιλογή στην
επίδραση μας. Δηλαδή αν δεν μπορούμε να ελέγξουμε την δράση μας τότε μπορούμε
να δούμε στο πως η επίδραση βασικά μας κυριαρχεί στο αποτέλεσμα. Δηλαδή από ποιον πυρήνα που ξεκινούμε να παράξουμε
τα αποτελέσματα, από που πραγματικά αρχίζουμε. Από που είναι το κέντρο που
ανοίγουμε στην δράση μας. Και ποιος το καθορίζει αυτό; Εμείς φυσικά, ο κάθε
άνθρωπος ψυχή.
Η επίδραση αγαπητοί μου
φίλοι επιβάλλεται να ξεκινά από πάνω προς τα κάτω. Αν θέλουμε να λεγόμαστε
πνευματικοί άνθρωποι τότε αυτός είναι ο τρόπος, από πάνω προς τα κάτω, από το
ανώτερο προς τον υλικό κόσμο. Ο κοινός άνθρωπος της ζωώδης φύσης δεν μπορεί να
το καταλάβει αυτό και παράγει συνεχώς δράση αντίδραση στον τροχό του κάρματος.
Μπορεί να είναι καλόκαρδος και να βοηθά τον συνάνθρωπο του αλλά να μην έχει την
ικανότητα να επιδρά από πάνω προς τα κάτω. Έτσι μένει ένας άβουλος άνθρωπος που
καθορίζεται η πορεία του από το σύστημα. Έτσι δεν έχει κανένα έλεγχο στην
αντίδραση που επιστρέφει σε αυτόν, άρα η ζωή του είναι πονεμένη και
βασανισμένη.
Θα μου πείτε τώρα και αν δρούμε από πάνω προς
τα κάτω δεν συμβαίνει το ίδιο; Όχι φίλοι μου, δεν συμβαίνει το ίδιο. Επιδρώντας
από πάνω προς τα κάτω δημιουργείται ένας κλοιός προστασίας γύρω από το υλικό
σώμα, ένα ρεύμα ενέργειας που έρχεται από τα ανώτερα πεδία μαζί με τις
πληροφορίες που αναλαμβάνει το άτομο την ευθύνη να κατεβάζει με την συνειδητότητα
του κάτω και να απλώνει στο υλικό πεδίο. Καθώς συνεχίζει το άτομο να λειτουργεί
με αυτό τον τρόπο, αυτός ο κλοιός ενέργειας γύρω του αυξάνεται ραγδαία. Καθώς
συνεχίζει το άτομο να παίρνει τα μηνύματα και να βάζει ένα, ένα στην δράση όσον
αφορά τον κόσμο γύρω του και την προσωπική του υπόσταση τότε αυτή η κατάσταση
αυξάνεται γύρω του και δυναμώνει ολοένα και περισσότερο. Ταυτόχρονα πάμπολλα
φωτεινά καθαρά όντα περιτριγυρίζουν το άτομο καθώς γίνεται όργανο του Θεού.
Έτσι καμιά αντίδραση της δράσης του δεν φτάνει σε αυτόν αφού λειτουργεί από το
κέντρο με γνώμονα την αγάπη του Θεού. Λειτουργεί μέσα από την καθαρή αλήθεια. Άρα
δεν υπάρχει ούτε συν, ούτε πλην, ούτε μαύρο, ούτε άσπρο, δεν παράγεται
αντίδραση για να’ρθει σε αυτόν. Ακολουθεί και εκτελεί τα μηνύματα εξολοκλήρου.
Άρα αν παραχθεί κάπια δράση δεν θα επιστρέψει στη δική του υπόσταση αλλά κάπου
ποιο ψηλά από αυτόν.
Αυτό φυσικά φίλοι μου δεν
είναι και τόσο εύκολο όσο ακούγεται, γιατί ο άνθρωπος λειτουργεί μέσα από τα
κατώτερα του. Τις περισσότερες φορές ο άνθρωπος λειτουργεί μέσα από τα θέλω του
και δεν βγαίνει αυτό με αγνότητα προς τα έξω. Υπάρχουν τόσα πολλά να επιλύσει
και όταν αποφασίζει να δράση μέσα από τον κατώτερο πυρήνα του όπου βρίσκεται
και το κατώτερο εγώ του τότε αντί να επιλύσει τα θέματα του, τα διευρύνει
περισσότερο. Μέσα από το θέλω δηλαδή λειτουργεί φυσικά και το κατώτερο εγώ και
εκεί αρχίζει η πλανεμένη σκέψη. Το εγώ παραφουσκώνει την περηφάνια του ατόμου
με τα πρώτα αποτελέσματα της δράσης του, είτε πρόκειται για υλιστικό ή πνευματικό
άτομο. Μετά αρχίζουν οι αντιδράσεις να έρχονται και το άτομο αναρωτιέται, αφού
έκανε ότι του είπαν γιατί υποφέρει ακόμα? Γιατί την ουσία έδρασε μέσα από το
εγώ και δεν έπραξε το άτομο πλήρως στις πληροφορίες που πήρε από το ανώτερο
του, έτσι η ενέργεια του καταβαίνει, η καρδιά του κλείνει, η κορώνα κλείνει.
Τα υπερμεγέθη θέλω του
ατόμου λειτουργούν μέσα από τους φόβους του που εξακολουθεί να τρέφει μέσα του.
Οι φόβοι αυτοί στηρίζονται στην εμπειρία του παρελθόντος που δεν θέλει το άτομο
να αφήσει, που δεν θέλει να συγχωρέσει, που δεν θέλει να μπει στην κατάσταση να
τα ξαναδεί ίσως να τα ξαναπεράσει με κάποιες άλλες καταστάσεις, με άλλα άτομα
και να επανεξετάσει ότι τον τότε καιρό δεν έπραξε και τόσο καλά για την δική
του υπόσταση. Έτσι θα του δοθεί η ευκαιρία να δει την πραγματική υφή της αγάπης
μέσα από διαφορετικές καταστάσεις. Αν μπει στην πράξει και αφήσει τον εαυτό του
με τις πεποιθήσεις του να περάσει τα ίδια πράγματα με τα καινούργια δεδομένα
που έχει υιοθετήσει, τα συναισθήματα ίσως θα είναι εντελώς διαφορετικά. Όταν
όμως η προσοχή δεν μπορεί να
συγκεντρωθεί στον παρόντα χρόνο, επειδή δρα με την εμπειρία του παρελθόντος, θα
έχει τα ίδια αποτελέσματα το άτομο πάντα όπως στο παρελθόν. Σε αυτή τη
περίπτωση φυσικά η καρδιά του και η κορώνα θα κλείσουν και θα χάσει την ένωση
με το θείο ανώτερο του.
Τα μηνύματα που παίρνει
το άτομο καθώς αρχίζει, είναι με μια καθαρότητα και διαύγεια. Μετά μπαίνει στην
πλάνη επειδή αρχίζει να φοβάται να ακολουθήσει τα μηνύματα που πιάνει. Αρχίζει
να φοβάται να ζήσει ξανά τα ίδια πράγματα που έχει περάσει ανεξαρτήτως αν τώρα
είναι σε πολύ διαφορετικό μονοπάτι. Έτσι η καρδιά κλείνει και η ενέργεια
κατεβαίνει και η κορώνα κλείνει. Παίρνει μηνύματα από την ενστικτώδη αίσθηση
του τρίτου ματιού, χωρίς την παρουσία του πνεύματος του από το ανοικτό τσιάκρα
της κορώνας του μέσα από το τρίτο μάτι. Τα θέλω του γίνονται ισχυρότατα, οι
φόβοι του μεγαλώνουν και αρχίζει η δράση και αντίδραση να κτυπά αλύπητα.
Τα ισχυρά θέλω του ατόμου
υπερκαλύπτουν αυτά τα λίγα που χρειάζεται το άτομο και του τα προσφέρει το
σύμπαν ως επιλογή. Οι πεποιθήσεις του ατόμου πίσω από τους φόβους του τον
κάνουν αδύνατον να εμπιστευτεί τον εαυτό του και το σύμπαν, έτσι δεν ακολουθεί
ότι πραγματικά χρειάζεται για να εξελιχτεί με ραγδαίο γρήγορα ρυθμό. Ακόμα και
τα άτομα που λειτουργούν μέσα από κάποιο σύστημα που δημιούργησαν άνθρωποι με
το εγώ τους, δεν μπορεί αυτό το σύστημα να βοηθήσει τον άνθρωπο να αγγίξει την
πραγματική του δύναμη. Μπορεί να τον
βοηθήσει να ισορροπήσει το υλικό του σώμα, το αιθερικό του σώμα, το
συναισθηματικό του σώμα και λίγο το κατώτερο νοητικό του σώμα. Όχι όμως τα
ανώτερα του σώματα. Μπορεί το άτομο να κάνει τα πάντα που προστάζει το σύστημα
που ασπάζεται αλλά η καρδιά του να παραμένει κλειστεί, όπως και η κορώνα του.
Έτσι δεν μπορεί να υπερβεί των πεποιθήσεων του που γράφτηκαν μέσα από τις
εμπειρίες της παρούσας ζωής του. Άρα τι μένει φίλοι μου? Το άτομο να κάνει
κύκλους στην ζωή του χωρίς να μπορεί να καταλάβει την ανώτερη φύση του, χωρίς να μπορεί να
καταλάβει το ανώτερο συμβόλαιο που υπόγραψε να ενσαρκώσει πάνω στην γη. Έστω
και αν φαίνεται προς τα έξω το πιο πνευματικό άτομο του κόσμου, δεν είναι,
λειτουργεί μέσα από την αλαζονεία του. Πράγμα που μπορεί να μην το καταλαβαίνει
ότι το κάνη.
Η πνευματική ανάπτυξη του υψηλού πεδίου για να
μπορέσει το άτομο να την αγγίξει χρειάζεται και μια σημαντική αρετή, την
ταπεινότητα. Πως όμως λειτουργεί αυτό; Ο Λάο Τσε είπε πως ο βασιλιάς της
κοιλάδας είναι ο ποταμός, όλοι και όλα τρέφονται από αυτόν, όλοι και όλα είναι
πιο πάνω από αυτόν ή σκύβουν από πάνω του για να πιούν νερό, τα δέντρα, τα
πουλιά, τα λουλούδια, τα χόρτα, τα ζώα. Χωρίς αυτόν θα πεθάνουν ή θα φύγουν από
την κοιλάδα, η κοιλάδα θα γίνει έρημος. Και όμως βρίσκεται πιο κάτω από όλους, ο πιο ταπεινός
και όμως είναι ο βασιλιάς, ο πιο δυνατός, τρέφει τους πάντες.
Η ταπεινότητα πηγάζει από
την εμπιστοσύνη. Την εμπιστοσύνη στο ανώτερο πέραν από τοις πεποιθήσεις και
τους φόβους μας. Μας κάνει πολύ δυνατούς
και ταυτόχρονα ταπεινούς. Πράγμα που ο κάθε ηγέτης χώρας ή ομάδας, μικρής ή
μεγάλης επιβάλλεται να έχει, αλλιώς δεν οδηγεί πουθενά τον κόσμο που τον
ακολουθεί. Είτε πρόκειται για πνευματικούς ηγέτες ή απλά ηγέτες, κάνει ο ίδιος
κύκλους και τα άτομα που τον ακλουθούν δεν προχωρεί κανένας προς την φώτιση. Αν
δεν υπάρχει αυτή η ταπεινότητα τότε το άτομο δεν λειτουργεί με την καρδιά και
δεν οδηγείται από το ανώτερο δυναμικό του. Δεν μπορεί πραγματικά να αγαπά άρα
νομίζει ότι το κάνει και τότε μένει να συμπεριφέρεται με αλαζονική δομή. Αυτό
δεν μπορεί να οδηγήσει κανένα σε πνευματική ανάπτυξη και ούτε αυτούς που τον
ακολουθούν. Ίσως μένουν εκεί από συνήθεια.
Συχνά τα άτομα που ηγούνται με τέτοια
προσωπικότητα, τα θέματα που τους περιβάλλουν δεν έχουν την δύναμη να τα
επιλύσουν και μπορεί να πέφτουν σε κατάθλιψη χάνοντας το νόημα της ζωής της
ίδιας. Αδυνατούν να βρουν λύση στα θέματα γιατί δεν είναι ενωμένοι αληθινά με την
αλήθεια του Θεού. Δεν μπορούν να βοηθήσουν κανένα ουσιαστικά ούτε να πάρουν την
ευθύνη για να βοηθήσουν κανένα σε βάθος, ή τουλάχιστον μέχρι εκεί που ξέρουν.
Οι καταστάσεις που έρχονται κοντά τον
τρομάζουν έτσι τις αποδιώχνει με τον με όχι τόσο καλό τρόπο. Αυτή είναι η
κατάσταση που διέπει τα περισσότερα άτομα που ηγούνται πάντως είδους ομάδες
στον πλανήτη σήμερα. Είτε πρόκειται για πολιτικούς, θρησκευτικούς ή
πνευματικούς ηγέτες. Οι πλείστοι αρχίζουν καλά, αλλά στην πορεία
επιστρέφουν στην υλιστική υπόσταση. Είτε
αυτό είναι υλικά αγαθά ή απλά η εικόνα που θέλουν να αφήνουν προς στα έξω.
Τώρα θα αναρωτηθείτε πως
το αντιστρέφουμε αυτό? Όλοι γνωρίζουμε τον τρόπο. Ελάχιστοι όμως το πράττουμε.
Να ακολουθούμε φυσικά κατά γράμμα τα μηνύματα από τον ανώτερων μας εαυτό. Αν
λένε να πάμε εκεί, τότε να πάμε εκεί. Αν λέμε να κάνουμε αυτό, να κάνουμε αυτό.
Αυτό όμως οπωσδήποτε θα κτυπά στις πεποιθήσεις και θα ανεβάσει τους φόβους μας
που τρέφουν τα ισχυρά θέλω μας και μαζί το κατώτερο εγώ. Αφήνουμε να ανεβαίνει
ο φόβος του εγώ και μας δίνεται η ψευδαίσθηση ότι θα χαθεί η ατομικότητα και
έτσι δεν θα λειτουργήσουν τα αποτελέσματα. Έτσι δεν εμπιστευόμαστε, έτσι ζούμε
σε μια ψευδαίσθηση του αποχωρισμού από αυτό. Επιλέγουμε να μην δεσμευόμαστε, να
μην μπούμε σε καταστάσεις που θα παίρνουμε ευθύνη με την προϋπόθεση ότι θα
νιώθουμε ελεύθεροι. Στην ουσία όμως είμαστε
σκλάβοι των ίδιων των φόβων μας. Στην ουσία είμαστε εντελώς φυλακισμένοι.
Αναζητούμε την ελευθερία έξω από μας ενώ μέσα μας είμαστε φυλακισμένη στους
ιδίους τους φόβους μας. Όταν όμως εμπιστευόμαστε και τηρούμε κατά γράμμα τα
μηνύματα που μας δύνονται τότε, με αυτό
τον τρόπο το σύμπαν μας δίνει την ευκαιρία να καταλύσουμε και να καταναλώσουμε
αυτές τις πεποιθήσεις, να τις διαλύσουμε με λίγα λόγια, υπερβαίνοντας τις. Να
κάνουμε αυτό που ακριβώς φοβόμαστε που το σύμπαν γνωρίζει για αυτό. Έτσι μας
εκπαιδεύει μέσα από αυτό, έτσι μπορούμε να νιώσουμε την αγάπη μέσα μας. Μπορούμε
να νιώσουμε την αγάπη του συντρόφου, των φίλων, του Θεού και βασικά το εσώτερο
μας. Τότε μόνο ανοίγει το κέντρο της κεφαλής, της καρδιάς και στερεοποιείτε το
ριζικό κέντρο. Η αγάπη είναι αυτή που μας ελευθερώνει, η αγάπη και τίποτα άλλο.
Όταν περνούμε από αυτό το
κομμάτι της εξέλιξης περνούμε και από διάφορες ψευδαισθήσεις. Στην
πραγματικότητα δεν θα συμβεί αυτή η ψευδαίσθηση του αποχωρισμού που νομίζουμε
που αυτή πηγάζει από το κατώτερο εγώ που μας κρατεί εγκλωβισμένους. Να
ακολουθούμε τα μηνύματα λοιπόν χωρίς κανένα ενδοιασμό και δισταγμό, να
τολμούμαι να ξεβολευτούμε από κάθε τι, ότι και αν είναι αυτό. Τότε θα βρούμε
πραγματικά την αγάπη μέσα μας και έξω μας.
Ποια είναι η σκάλα όμως γι’αυτό τον δρόμο? Πως
πηγαίνουμε σε αυτόν το δρόμο? Υπάρχουν τα πολλά συστήματα και τεχνικές που
μπορεί να φτιάχτηκαν και βοηθούν ως ένα βαθμό, μπορεί να είναι οι ασκήσεις του
σώματος και τεντώματα. Στην ανατολή έχουμε το γιόγκα και στη δύση τη Καμπάλα ος
αρχικές ρίζες. Αλλά πραγματικά δεν επιτρέπουν στο άτομο να φτάσει στα υψηλά
πεδία. Γιατί; Γιατί υπάρχει ένα εγώ στον κατασκευαστή αυτόν το συστημάτων και
κάθε εγώ επιλέγει την ατομική του υπόσταση που είναι της δράσης και αντίδρασης
σε ένα ποιο εσωτερικό πεδίο που δεν είναι τόσο ορατό. Έτσι κρατά τα άτομα και
δεν τα αφήνει πραγματικά να εξελιχτούν.
Πως γίνεται όμως αυτή η εξέλιξη, πως την
φτάνει ο άνθρωπος; Αυτή η σκάλα φίλοι μου είναι η Θεοσοφία, η καθαρή θεοσοφία
που πηγάζει από τους Λάμα στο Θιβέτ, το ενεργειακό κέντρο της κορώνας του πλανήτη
Γη, το Θιβέτ. Η γνώση αυτή εξαπλώθηκε στον πλανήτη τα μέσα του 18ου
αιώνα από την Πλαβάσκυ και τους συνεχιστές της, Εξασκώντας και κατανοώντας τη
θεοσοφία μπορούμε να δούμε γρήγορα αποτελέσματα να μας περιβάλλουν καθώς
εργαζόμαστε με τον εαυτό μας. Δεν πρέπει όμως να περιοριστεί η κατάσταση στο να
εργαζόμαστε συνεχώς με τον εαυτό μας αν θέλουμε να προχωρήσουμε. Κάπου θα
εκλείψει η κατάσταση και θα βρεθούμε σε ένα αδιέξοδο. Έστω και μέσα από την
Θεοσοφία θα βρεθούμε πάλι σε αδιέξοδο. Όμως η θεοσοφία μας διδάσκει βασικά τη
δομή του σύμπαντος. Αφού δεν μπορούμε να προσχωρήσουμε περισσότερο εργαζόμενη
με τον εαυτό μας μόνο, μπορούμε όμως να προχωρήσουμε με το να εργαστούμε για το
καλό της μάζας των ανθρώπων και όχι μόνο το δικό μας. Καλόν είναι φυσικά η
εργασία με το φυσικό σώμα μας, επιβάλλεται να γίνεται. Αλλά η πραγματική
εξέλιξη επέρχεται μέσα από τον ακαθόριστο ελεύθερο διαλογισμό που μας υποδείχνει να εργαστούμε
για το σύνολο στα αύλα πεδία και σταδιακά στο υλικό πεδίο. Να μάθουμε να
εκπαιδευόμαστε από τα φωτινά όντα χωρίς ενσαρκωμένο δάσκαλο οδηγό. Αφού μάθαμε
να λειτουργούμε τη βάση μας το φυσικό σώμα μας, τότε είναι χρόνος να
μεγεθύνουμε τα ελαφριά σώματα μας στα αραιά πεδία όπου η εκπαίδευση δεν
τελειώνει ποτέ. Πάντα υπάρχει κάτι άλλο να μας δώσουν καθώς επεκτείνεται η
καρδιά μας στο σύμπαν. Με τη δύναμη της ταπεινότητας, επιμονή εμπιστοσύνη και
υπομονή μπορούμε να φτάσουμε στο στάδιο του μυημένου και του ενσαρκωμένου
διδάσκαλου.
Απλή εμπιστοσύνη φέρνει
την δύναμη της ταπεινότητας και την αγάπη του Θεού μέσα μας, τότε μόνο μας
δίνεται το πλήρες συμβόλαιο της τωρινής ενσάρκωσης και τότε μόνο έχουμε την δύναμη να το
υλοποιήσουμε.>>
Υλη από το νέο κύκλο διδασκαλίας
‘ Μετουσίωση των 7 ενεργειακών κύκλων και θεραπευτική
δομή’
που αρχίζει τον προσέχει Μάιο από τους Πυρήνες
Φωτός στη Λεμεσό!!!
