Αντικατοπτρισμός της ψυχής- ταύτιση
Η ταύτιση θεωρητικά είναι επιμονή στην πρακτική
διαδικασία της κάθε κατάστασης, που εξιδανικεύει το ρόλο που παίζει κάθε ψυχή
στο υλικό πεδίο αποστασιοποιώντας το
πνεύμα.
Ενώ η δράση στην ουσία παρακινείται από το ίδιο το
πνεύμα για να αποκτήσει εμπειρία η ψυχή, ο διχασμένος ρόλος της ψυχής με την
πράξη, βγάζει το πνεύμα έξω.
Η ψυχή τότε καταλαμβάνεται από τον κατώτερο εαυτό
-εγώ, που παίρνει την κάθε μορφή-ρόλο ως η αλήθεια του με σοβαρότητα. Το άτομο
τότε συνεχίζει με αυτό το μοτίβο: να κολλάει στη δράση και να αγνοεί το πνεύμα.
Έτσι λέμε ότι η προσωπικότητα του ατόμου
ταυτίζεται με την κάθε πράξη και μένει στην κατάσταση αυτή που έγινε στο
παρελθόν για μεγάλο χρονικό διάστημα, μπορεί και για όλη του τη ζωή.
Ένα πολύ δημοφιλές είδος
ταύτισης είναι ο θυμός. Ο θυμός είναι η
επίμονη ταύτιση με μια κατάσταση και σχεδόν πάντα η ταύτιση αυτή έχει τη ρίζα
της στο φόβο για να δήξει το άτομο τη δύναμη του. Το εγώ, που τρέφεται από
το φόβο , ψάχνει ρόλους να υιοθετήσει γιατί από μόνο του δεν έχει υπόσταση. Μόνο η ψυχή έχει αυτόφωτη υπόσταση. Το
εγώ απλά δανείζεται πρόσωπα-μάσκες. Έτσι το εγώ δουλεύει μέσα από την ταύτιση
για να κρατάει την ψυχή εγκλωβισμένη. Αν η ψυχή ελευθερωθεί , το εγώ και οι
ρόλοι του δεν θα μπορούν να επιβιώσουν. Η λύση σε αυτό είναι η συνεχής επίγνωση
που πετυχαίνεται με την αργή ανταπόκριση και όχι την γρήγορη αντίδραση που
προκαλεί ο θυμός. Ανταπόκριση και όχι αντίδραση. Έτσι μένουν εμπειρίες και όχι
αναμνήσεις.
Η εμπειρία της κάθε ζωής
είναι αυτό που μένει όταν η ψυχή καταφέρει να αποταυτιστεί από κάθε
πράξη-κατάσταση. Για να γίνει αυτή η αποκόλληση, το πνεύμα χρησιμοποιεί δύο
τρόπους:
Α)
«Ακαριαίος» . γίνεται όταν το άτομο μέσα από κάποιο περιστατικό, που
καθοδηγεί το πνεύμα , παθαίνει σοκ. Σε χρόνο ανυπολόγιστο, η ψυχή με το
ηλεκτροσόκ ξυπνά σε μια στιγμή. Ο καθρέπτης της ταύτισης σπάει ακαριαία. Αμέσως
διερωτάται καθώς βλέπει γύρω της, τι κάνει σε αυτή την κατάσταση και αποκτά το
άτομο επίγνωση της θέσης του. Το άτομο τότε ,μπαίνει σε μια μάχη με τον
κατώτερο εαυτό για να δει που θα οδηγηθεί. Μετουσίωση της κατάστασης σε
εμπειρία και βήματα μπροστά ή επιστροφή στην προσκόλληση του ύπνου της
ταύτισης;
Β) Με χρονικό περιθώριο. Είναι ο ακανόνιστο ς
χρόνος που η ψυχή χρειάζεται για να ωριμάσει και ο κατώτερος εαυτός να την
ελευθερώσει. Εδώ ο καθρέπτης της ταύτισης σαν να γδέρνεται λίγο για να
αποκαλυφθεί η «απάτη» σταδιακά. Μέσα από αυτό, τυπώνεται σταδιακά μια εντύπωση
αλλαγής που ο κατώτερος εαυτός παίρνει ως στοιχεία απόδειξης που προτρέπουν μια
υλική ασφάλεια για να αφήσει τη ροή της ενέργειας να περάσει από μέσα του. Έτσι
καθοδηγείται μια αργή αποταύτιση από την πράξη –κατάσταση όπου το άτομο βγαίνει
σοφότερο στο φως του ήλιου.
Αν η ψυχή δεν
αποδεσμευτεί από το κατώτερο εγώ με κανένα από τους δύο δρόμους, τότε η
κατάσταση βαραίνει στο υλικό πεδίο, και δημιουργείται εμμονή. Η εμμονή είναι το
επόμενο βήμα της ταύτισης. Μέσα σε αυτόν τον εξαναγκασμό της ψυχής, ο κατώτερος εαυτός-εγώ , ψάχνει στους
καθρέπτες- ανθρώπους-καταστάσεις- πράξεις-ρόλους να δει που αντιστοιχεί η
εικόνα του, για να το αναγνωρίσει σαν μια ΔΙΚΗ ΤΟΥ αλήθεια. Άμα βρει κάτι
που μοιάζει μαζί του, εγκλωβίζει την ψυχή ακόμα περισσότερο, σαν να της λέει
«έτσι μοιάζουμε, δες το , αυτή είναι η αλήθεια μας» εξαναγκαστικά. Είναι εδώ
που το άτομο γνωρίζει ότι είναι σε λάθος δρόμο αλλά δεν μπορεί να ξεκολλήσει.
Και μετά ακολουθεί η μυθοπλασία για να
εξιδανικεύσει την κατάσταση της ταύτισης-καθρέφτισμα με όλα τα κατώτερα
συναισθήματα και συχνότητες που περιτριγυρίζουν την κάθε κατάσταση που
προσκολλάται. Η μυθοπλασία οδηγεί στην υπερβολή και περνά η ζωή παίζοντας το άτομο με τελειότητα τους
ρόλους που επέλεξε χωρίς να μάθει πραγματικά τι είναι αληθινό σε αυτό που
βιώνει.
Η κατάσταση της
ταύτισης-καθρέφτισμα μπορεί να συνεχιστεί και όταν η ψυχή αφήσει το σώμα και
μένει στα χαμηλά ενεργειακά πεδία της γης . Εκεί δημιουργεί την δική της
πραγματικότητα και αυτοβασανίζεται – αυτό είναι η κόλαση που αποκαλούν ορισμένα
θρησκευτικά συστήματα. Αν λοιπόν ένας άνθρωπος χάνεται εν ζωή και δεν καταφέρει
να δει την πραγματικότητα μέσα του, συνεχίζει και μετά που αφήνει το σώμα
του. Η αποταύτιση μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή με σώμα ή χωρίς. Οδηγοί
ενσαρκωμένοι και άυλοι, εργάζονται συνεχώς για να βοηθούν τις ψυχές σε κάθε
περίπτωση και στάδιο να αποταυτιστούν όσο πιο ομαλά γίνεται.
Αθανάσιος Παναγή
