ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ

ΜΟΝΑΞΙΑ ΚΑΙ ΜΟΝΑΧΙΚΟΤΗΤΑ

             Η μοναξιά προκύπτει όταν δεν καταφέρνει ο άνθρωπος να ζεί την ολοκληρωσην του. Αναζητεί συνεχώς την παρουσία των άλλων γύρω του ώστε να κρύβεται ο ίδιος από το δικό του κενό μέσα του που στη ουσία τις περισσότερες φορές έχει να κάνει με το θέμα της εγκατάλειψης. Γι αυτό όταν μένει μόνος του πέφτει στο πέλαγος της κατάθλιψης πολύ εύκολα. Κάθε φορά που γίνεται αυτό, κατεβαίνει πιο βαθιά μέσα του, στη μορφή της δικής του κατάθλιψης. Δίνεται η ευκαιρία να κατανοήσει τον εαυτό του, να δείξει περισσότερο σεβασμό στην προσωπικότητα του. Όταν αρχίζει να συμβαίνει αυτό ,τότε μπαίνει στα πρώτα στάδια με αινιγματική δράση της επίγνωσης. Τότε η μοναξιά μπαίνει στη διαδικασία να μεταλλαχτεί σε μοναχικότητα. Είναι σαν μια γραμμή μέτρησης κλίμακας που στη μια πλευρά βρίσκεται η μοναξιά που πηγάζει από το εγώ και στην άλλη πλευρά η μοναχικότητα που πηγάζει από την ψυχή. Στη μέση της κλίμακας αυτής είναι η κατάθλιψη.

               Μοναξιά________________________   Μοναχικότητα           

                                   Εγώ --------------------- 0  --------------------- Ψυχή

                                                                  Κατάθλιψη

         Πολλές φορές στη ζωή του ο άνθρωπος φτάνει στο μηδέν , στην κατάθλιψη, στο κέντρο αυτού του άξονα. Αν δεν καταφέρει να περάσει στη μοναχικότητα, με την επίγνωση (καταλαβαίνοντας τον εαυτό του), τότε κάποια στιγμή στη ζωή του τρελαίνεται και χρειάζεται σοβαρή θεραπεία. Συνήθως αυτό γίνεται όταν ο άνθρωπος αφυπηρετήσει. Αν δεν έχει ψαχτεί εσωτερικά μέχρι τώρα, νιώθει σαν να βγαίνει στην αχρηστία. Αφού δεν μπορεί να καταλάβει το νόημα της ζωής, τότε η κατάθλιψη καραδοκεί σε κάθε επόμενη στροφή. Γι αυτό υπάρχουν οι οίκοι ευημερίας όπου μόλις εισέλθεις, λαμβάνεις την καταθλιπτική ενέργεια που είναι διάχυτη στο χώρο.

         Τι είναι η μοναχικότητα; Είναι κάτι που το αναζητά ο άνθρωπος γιατί μέσα από αυτό βρίσκει τον εαυτό του, βρίσκει το κέντρο του , καθώς του δίνεται η ευκαιρία να ψάξει το Θείο μέσα του. Ο άνθρωπος αποφεύγει την μοναξιά αλλά την μοναχικότητα την αναζητά. Την μοναξιά την παίρνει σαν συνειδητή τιμωρία ενώ τη μοναχικότητα σαν επιβράβευση.

         Με την μοναχικότητα ο άνθρωπος έχει την ευκαιρία να φτάσει στην ανώτερη οπτική και να συνδεθεί με την σοφία του σύμπαντος. Έτσι θα αρχίσει να δημιουργεί. Όλοι οι διανοούμενοι ήταν μοναχικοί άνθρωποι, ζούσαν κάπου στην απομόνωση και δημιουργούσαν βήματα σοφίας. Ανακαλύψεις, καλλιτεχνίες, λογοτεχνία. Όλοι αυτοί μεγάλωσαν μέσα από τη μοναχικότητα τους. Μπορούμε να πούμε ότι η μοναχικότητα είναι ο χρόνος που ο άνθρωπος συνεδριάζει με το Θεό. Σαν ο Θεός να του δίνει εντολές πως και τι να δώσει στους άλλους ανθρώπους κάτω στη γη αφού πρώτα τα αφομειόση ο ίδιος και εξελήξη το σήστημα του.

        Επίσης ο άνθρωπος μπορεί να βιώσει τη μοναξιά και όταν βρίσκεται ανάμεσα σε πολλούς ανθρώπους. Αυτό συμβαίνει επειδή έμαθε να δημιουργεί μια εικόνα με τον εαυτό του που δεν έχει καμιά σχέση με την πραγματικότητα μέσα του. Έτσι γέμισε τύψεις επειδή υποκρίνεται και νιώθει μοναξιά που δεν μπορεί να είναι ο εαυτό του. Νιώθει μόνος του γιατί κανένας δεν τον ξέρει. Όλοι γύρω του είναι ξένοι, συνεχώς επιλέγει να κρύβεται στη δική του φυλακή της μοναξιάς και δεν ξέρει πώς να βγει από κει μέσα. Οι ποιο διάσημοι άνθρωποι συνήθως το παθαίνουν αυτό γιατί από τα παιδικά τους χρόνια διδάχτηκαν να διατηρούν τους τίτλους και την εικόνα τους. Συνήθως βγάζουν μια εκκεντρική εικόνα που δεν ανταποκρίνεται στην αλήθεια. Έτσι όταν είναι μόνοι τους , είναι με έναν άγνωστο. Γι αυτό και θυμώνουν με τον άγνωστο αυτό, και γίνονται ακόμα πιο εκκεντρικοί.  Αν καταφέρουν να φτάσουν στη μοναχικότητα (αν τους πιέσει η ζωή να το κάνουν αυτό) τότε υπάρχει πιθανότητα όλα αυτά να αλλάξουν προς το απόλυτα αντίθετο.

        Στη δική μας εποχή τώρα ο άνθρωπος επιβάλλεται να επιλέξει τη μοναχικότητα, την απομόνωση για λίγο τουλάχιστο κάθε μέρα αν δεν μπορεί να απουσιάσει από την καθημερινότητα του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Ο γρήγορος τρόπος ζωής του σημερινού ανθρώπου με ρομποτική μηχανική έκφραση  στριμώχνεται συχνά στο τοίχο του άνχους. Γεμίζει το μυαλό του με σκουπίδια, παγώνουν τα συναισθήματα του και το σύμπαν του δημιουργεί της περιστάσεις με τέτοιο τρόπο ώστε να τον οδήγηση στη αναγκαστική μοναξιά. Εκ πρώτης όψεως αυτή η μοναξιά πονάει και φαίνετε σαν τιμωρία. Στη ουσία όμως το σύμπαν δίνει το χρόνο στον άνθρωπο να βρεθεί με τον ίδιο τον εαυτό του. Μήπως κατανοήσει τους λόγους που υποφέρει και δει ότι η ίδια η επιλογή του να αποφεύγει τον εαυτό, να αποφεύγει να κοιτάξει μέσα του, των έφεραν σε αυτό το στάδιο.

        Κάθε άνθρωπος όταν περνά από το στάδιο της μοναξιάς συχνά και βιώνει τα ίδια συναισθήματα, είναι καλό να επιλέξει τη μοναχικότητα πριν τον επιλέξει και πάλι η σκληρή έμφαση και ακατανόητη, για τον ίδιο, μοναξιά. Αν δεν το κάνει τον συμπάν τον φτάνει κάθε φορά και ποιο βαθιά. Δεν πρέπει ο άνθρωπος να το επιτρέπει αυτό πια. Είναι σοφό να τα παρατάει όλα και της συμβατικές θεραπείες δεκανίκια με τα χημικά φάρμακα, να παίρνει την πλήρη ευθύνη του εαυτού του και να μπει στη μοναχικότητα.

Όπως ο Ιησούς πήγε στην έρημο για 40 μέρες με πλήρη νηστεία, έτσι και όταν ο άνθρωπος μπει στη μοναχικότητα χρειάζεται να καθαρίσει και το σώμα του από τις βλαβερές τοξίνες που προκαλούν την αρνητικότητα και σε επέκταση της διάφορες ασθένειες ψυχικές και σωματικές. Έτσι θα έχει ταχεία αποτελέσματα με την αλλαγή της διατροφής του από τη ζωική σε φυτική ζωντανή τροφή. 

 Με την επιλογή του αυτή θα ξεκαθαρίσει το εσώτερο του, θα μπουν οι σκέψεις του σε τάξη μέσα του, θα βγει από το συναγωνισμό με τα πάντα και τους πάντες. Τότε θα του δοθεί η ευκαιρία να μπει στο κέντρο του και να αρχίσει τη συζήτηση με το θεό.  Τότε σταδιακά θα καταλάβει το νόημα της δικής του ζωής και το λόγο που ενσαρκώθηκε και πάλι. Η έννοια της μοναξιάς θα εξαφανιστεί από μέσα του για το λόγο ίσως για πρώτη φορά να συνειδητοποίηση την αληθινή έννοια της ενότητας με τα πάντα στο πλανήτη, στο σύμπαν ολόκληρο.  Σε αυτό το στάδιο του δρόμου επέρχεται η φώτιση. Θα πρέπει όμως ο άνθρωπος για να φτάσει εδώ να πάρει την ευθύνη για τον εαυτόν του και να δεσμευτεί ότι θα κάνει ότι καλύτερο μπορεί για να αλλάξει τη ζωή του γιατί κανένας δεν μπορεί να το κάνει αυτό για τον ίδιο εκτός από τον ίδιον για τον εαυτόν του. Να πάρει την ευθύνη των αποφάσεων του αλλιώς θα ψάχνει κάποιον άλλον συνεχώς να του παραδώσει την ευθύνη, τη δύναμιν του καθώς θα του επιτρέψει να αποφασίζει αυτός για τα θέματα του. Είναι πολύ σημαντικό να το κατανοήσει πλήρως αυτό, ότι αν δεν το κάνει ο ίδιος κάτι, δεν μπορεί να κάνει κανένας για αυτόν όσο και αν θέλουν τρίτα άτομα να τον βοηθήσουν. Αυτή είναι η ευθύνη των τρίτων ανθρώπων γύρω του που επιζητούν να των βοηθήσουν να του το λένε συνεχώς και να μην παίρνουν την ευθύνη των αποφάσεων του έστω και αν τους το ζητά.

Η επιμονή σε αυτήν την αλλαγή θα οδηγήσει τον άνθρωπο χωρίς προηγούμενο στη ένωση του με το θειο. Η αγνή αγάπη του θεού, του σύμπαντος, αρχίζει να είναι μια καθημερινή χαρούμενη νέα υπόσταση της πίστης προς το θεϊκό εσώτερο και ανώτερο εαυτόν του. Η ζωή του δεν θα επιστρέψει ποτέ ξανά στα ίδια παλιά πρότυπα δυστυχίας. Ποτέ πια!!!

Αθανάσιος Παναγή
https://www.facebook.com/profile.php?id=1545391853