Πραγμάτωση της Επίγνωσης

Πραγμάτωση της Επίγνωσης

Φανταστείτε ένα κύκλο με ανθρώπους και στη μέση έναν άλλο άνθρωπο. Ας πούμε ότι στη μέση είναι η συνηδιτότητα σας, η ψυχή σας.  Γύρω γύρω ο κύκλος (άνθρωποι) είναι οι ρόλοι που παίζει ο κάθε άνθρωπος κάθε μέρα, του γονιού, του εργαζόμενου, του συζύγου, του φίλου κλπ. Φανταστείτε ότι  βγαίνει από το κέντρο του (τον άνθρωπο στο κέντρο του κύκλου) που είναι η ψυχή του, η συμπαντική συνηδιτότητα του, το ανώτερο εγώ του, αγνοώντας  ότι υπάρχει το κέντρο και  μεταπηδά από τον ένα ρόλο στον άλλο καθημερινά. 

Η ορθή έκφραση όμως προς τη ζωή, είναι να μπαίνεις σε ένα ρόλο και να διατηρείς την επίγνωση ότι είσαι  ψυχή , μη επιτρέποντας το ατομικό εγώ να σε καταβάλει και να σε αποπροσανατολίσει. Πριν βγείς μέσα από ενα ρόλο , μπές στο κέντρο σου στην ανώτερη συνείδηση σου και μετά μπαίνεις από το κέντρο σου σε άλλο ρόλο. Συνηδιτή ζωή συμβαίνει όταν κάθε φορά που αλλάζεις ρόλους επιστρέφεις στο κέντρο σου πρώτα και έτσι το κάνεις συνηδιτά και με  συνηδιτή αναπνοή. Επίγνωση πραγματώνεται  από την θεωρία στην πράξη, όταν ο αναζητητής κατορθώνει να αναγνωρίσει τον δρόμο του, μέσα από τις πολλές επιλογές υοθέτησης της αλήθειας του. Υπάρχουν τρία βήματα που λειτουργεί η επίγνωση. Η αναζήτηση για την αλήθεια εμπίπτει στα πλαίσια, της δοκιμής  που κάνει ο αναζητητής κατά πόσο έχει αντίδραση στη δράση της σκέψης και των συναισθημάτων. Αυτή η  αντίδραση όταν μεταλαχτεί σε επίδραση τότε είναι που συμβαίνει η επίγνωση, τότε είναι που ρεύμα από τα άυλα πεδία καίει τα παλιά πρότυπα δράσης και σε χρόνο μηδέν τα αντικαθιστά με καινούργια. Τροχοδρομείτε σε όλα τα επίπεδα η ύπαρξη της αλλαγής σου. 

Ας  εξετάσουμε τώρα τα τρία βήματα.

1) το πρώτο βήμα είναι η αναγνώριση της επίγνωσης που έρχεται ταυτόχρονα από πολλές κατεφθείνσεις, από έξω, από μέσα, από πάνω. Αυτές οι ενέργειες συναντιόντε στο επίπεδο της καρδιάς και γίνεται σαν μια μικρή έκρηξη μέσα σου.

Τότε μπορεί, την συγκεκριμένη στιγμή , να βιώσεις ακραίες συμπεριφορές , να κλάψεις , να γελάσεις, να θυμώσεις... Αυτή η συμπεριφορά είναι η αξάτμιση της ενέργειας που παράχθηκε από την ένωση των τριών ενεργειών στο κέτρο της καρδιάς. Την ώρα που γίνεται αυτή η συμπεριφορά, δεν αναγνωρίζεις τον λόγο της συμπεριφοράς  σου. Μόλις όμως καταλαγιάσει αυτό, τότε αρχίζει η κατανόηση και η αναγνώριση των νέων δεδομένων μέσα σου. Η κατάσταση αυτή , όταν δεν καταλήγει σε επίγνωση  τότε σταδιακά συμβαίνουν κρίσεις πανικού. 

2) Το δεύτερο βήμα ο αναζητητής επιβάλλεται να βρει τον τρόπο, να αφεθεί στην νέα αλήθεια του. Το κατώτερο εγώ του όμως αντιδρά, για να μην χάσει αυτό που έχει, και να  χαθεί μαζί του και αυτό νομίζει. Το κατώτερο εγώ προσπαθεί να επαναφέρει το παλιό με διάφορα κόλπα. Ο αναζητητής επιβάλλεται να δεχτεί τη νέα του αλήθεια και αν δεν μπορεί μόνος του, τότε καλύτερα να ζητήσει βοήθεια από κάποιον πνευματικό καθοδηγητή. Θα τον βοηθήσει έτσι να στερεοποιήσει τα νέα δεδομένα και να καθησυχάσει την ομίχλη-σύγχηση που δημιουργεί το ατομικό εγώ του, για να σκεπάσει την όλη κατάσταση.

3)Το τρίτο βήμα είναι η άμεση δράση. Η  ενέργεια που παράχθηκε μέσα του, είναι καλό να την χρησιμοποιήσει για να κάνει την θεωρία,  πράξη στην ύλη. Κάθε αλλαγή δεδομένου, παράγει μια αλυσιδωτή αντίδραση, σε όλη την ύπαρξη του ατόμου. Αυτό θα διαρκέσει μέρες και λειτουργεί σαν μετασεισμοί μετά από ένα μεγάλο σεισμό από μια αρχική επίγνωση. Όσο πιο γρήγορα τόσο καλύτερα, όσο αργεί το άτομο να δράσει, το ατομικό εγώ καλύπτει τα νέα δεδομένα με την σκουριά από τα παλιά. Αρχίζει να  ξαναδημιουργεί τα παλιά δεδομένα με βάση τον φόβο, τον φόβο βασικά της αλλαγής. Η άμεση δράση όμως δεν αφήνει περιθώριο σ' αυτό και ενσωματώνεται η δύναμη του Θεού μέσα στην καρδιά του ατόμου. Η αυτοπεποίθηση και το αξίζω μεγιστοποιούντε.

Η αναζήτηση της επίγνωσης είναι ένας τρόπος δύσκολος με πολύ μελέτη εσωτερική και εξωτερική. Αλλιώς το άτομο περιμένει να γεμίσει με τοξίνες, να φτάσει στον πάτο για να μπορέσει να κάνει επίγνωση. Δεν χρειάζεται να το αφήνουμε να φτάνει μέχρι εκεί. Με την  άφεση όμως, θα σταματήσουν τα κύματα των σκέψεων γύρω από την ύπαρξη του,  Τότε επέρχεται η επίγνωση από μόνη της στην επιφάνεια. Δεν χρειάζεται προσπάθεια η επίγνωση, χρειάζεται να βρει  μέσα του τον εσωτερικό κενό του χώρο, ώστε να μπορέσει το άτομο να έχει ηρεμία, ειρήνη. Τότε απλά η επίγνωση ανεβαίνει στην επιφάνεια του νερού. Ο αναζητητής ακολουθώντας τα τρία  βήματα που αναλύσαμε πιο πάνω, υιοθετεί την επίγνωση και μπορεί να αρχίσει να εξελίσσεται.  

Πώς γίνεται όμως αυτό; Μιλήσαμε για τρία βήματα στην θεωρία, πως γίνεται όμως να φτάσω στο σημείο της εσωτερικής ηρεμίας ; Απλή παρατήρηση μέσα από την αταραξία. Είναι βασικά η πρώτη άσκηση επίγνωσης που γίνεται με ζευγάρια στα εργαστήρια, για την ανοικοδόμηση των τσιάκρα. Ο αναζητητής παίρνει την σκέψη του στο κέντρο του καρδιακού τσιάκρα και ταυτόχρονα συγκέντρωση στην αναπνοή χωρίς να την ρυθμίζει, απλά την παρατηρεί. Αυτό είναι το αρχικό βήμα και έτσι το μυαλό σιωπά σταδιακά αφού του δίνεται μια εργασία να κάνει, να παρατηρεί την αναπνοή και ταυτόχρονα γίνεται ένα σημείο κεντρικός πυρήνας, η καρδιά, έτσι φεύγει η ενέργεια από το μυαλό που δημιουργεί συνήθως σκέψεις καταστροφικές. Η συχνή αυτή άσκηση για περίπου δέκα λεπτά το πρωί και αργότερα περισσότερο, αρχίζει το άτομο να γίνεται συνηδιτό στη ζωή του. Οι επιγνώσεις του τότε αρχίζουν να διαδέχοντε η μια την άλλη. Η ρομποτική κατάσταση σταματά να εργάζεται πάνω σ' αυτόν, τα θέματα του σταματούν να τον χειρίζονται μέσω των επιθυμιών του, το εγώ του σταματά να δημιουργεί καταστάσεις και έτσι αποκτά επίγνωση. Ζεί τον παρόντα χρόνο, έστω και για λίγο και αυτό είναι σημαντικό. Στο χέρι του αναζητητή είναι πλέον, να το εξελίξει σε διαλογισμό υψηλών δονήσεων. 

Αφεθείτε να οδηγηθείτε στην αλλαγή καθώς η αγάπη του Θεού θα γεμίζει κάθε επίπεδο της ύπαρξής σας.

Αθανάσιος Παναγή